Kisah Kampungku

Kampung saya bernama Kampung Siam yang terletak di Sungai Karangan, Kulim. Kampung saya hanya mempunyai 18 buah rumah yang hanya dihuni oleh masyarakat Siam. Kampung saya tidak mempunyai banyak rumah kerana sebahagian daripada anak-anak kampung telah menetap di bandar dan bekerja di sana. Hanya sebahagian daripada anak desa yang bekerja di kampung seperti berkebun, sawah padi, menoreh getah, menguruskan ladang kelapa sawit dan sebagainya. Ada juga yang bekerja di bandar dan berulang alik dari kampung ke bandar.

Bagi saya, suasana kampung sangat mendamaikan kerana jauh dari bandar yang bising dengan pelbagai bunyi kenderaan, pembinaan dan sebagainya. Masyarakat kampung juga saling mengenali jiran masing-masing dan mengamalkan silatulrahim berbanding masyarakat bandar. Mereka juga mengamalkan sifat saling bantu-membantu dan saling menghormati antara satu sama lain.

Kampung saya mempunyai salasilah sejarahnya yang tersendiri. Berdasarkan cerita nenek, dahulunya hanya sepasang pasangan Siam yang tinggal di kawasan hutan. Mereka adalah nenek moyang keturunan saya. Pada masa itu, kawasan kampung saya hanya dipenuhi pokok-pokok tanpa sebarang kemudahan jalan tar, air, elektrik dan sebagainya. Dan lama-kelamaan apabila pasangan itu beranak-pinak dan mempunyai cucu cicit, kawasan itu telah membentuk beberapa kelompok rumah di sekitarnya yang seterusnya menjadi kampung. Oleh itu, boleh saya katakan bahawa warga kampung saya merupakan sanak saudara saya sendiri.  

Jika diberi pilihan, saya lebih memilih untuk tinggal di kampung berbanding tinggal di bandar. Ini kerana suasana di kampung yang aman damai amat menenangkan jiwa dan jauh dari kesibukan ibu kota. Oleh itu, tidak hairanlah ada di antara mereka yang sanggup berulang alik dari rumah yang berada di kampung ke tempat kerja mereka.